بررسی نقش سکوت سازمانی در تبیین ارتباط بین اعتماد دانشجویان به مدیران و رضایت تحصیلی آنان

چکیده: زمینه و هدف: دانشگاه ها در محیطی فعالیت می کنند که به شدت پویا و متغیر می باشند و سکوت سازمانی می تواند از یک سو تحت تأثیر میزان اعتماد دانشجویان به مدیران شکل گیرد و از سوی دیگر، بر میزان رضایت تحصیلی دانشجویان تأثیر گذار باشد، این پویایی را دستخوش تغییر سازد. لذا هدف این پژوهش بررسی نقش سکوت سازمانی در تبیین ارتباط بین اعتماد دانشجویان به مدیران و رضایت تحصیلی آنان می باشد. روش بررسی: روش تحقیق توصیفی - پس رویدادی وروش آماری همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری است. نمونه ای 227 نفره به شیوه طبقه ای تصادفی از میان کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم پزشکی دانشگاه شیراز انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری را پرسشنامه ی 39 گویه ای تشکیل می داد که پایایی آن از فرمول آلفای کرونباخ در سطح بالایی گزارش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی، میانگین، انحراف معیار و همچنین از روش تحلیل مسیر با استفاده از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: تعداد کل نمونه آماری تحقیق 227 نفر بود که از این تعداد، 70 درصد دانشجویان زن، 30 درصد دانشجویان مرد بودند. متغیر اعتماد دانشجویان به مدیران بطور مستقیم و معنادار پیش بینی کننده رضایت تحصیلی دانشجویان می باشد. همچنین متغیر اعتماد دانشجویان به مدیران، پیش بینی کننده منفی و معنادار سکوت سازمانی دانشجویان می باشد. اما متغیر سکوت نقش میانجی یا واسطه ای بین متغیر اعتماد دانشجویان به مدیران و رضایت تحصیلی ندارد. نتیجه گیری: افزایش سطح اعتماد دانشجویان به مدیران دانشگاه می تواند در کاهش سکوت آنها تاثیر گذاشته و دانشگاه را از این منبع مهم در جهت فهم مشکلات و ارائه ایده های نو در راستای بهبود عملکرد دانشگاه محروم نسازد. با این حال کاهش سکوت تحصیلی لزوماً منجر به افزایش سطح رضایت تحصیلی نمی شود و رضایت تحصیلی می تواند مستقیماً و بدون واسطه سکوت سازمانی تحت تأثیر اعتماد دانشجویان به مدیران باشد. بنابراین اعتماد دانشجویان به مدیران می تواند مستقیماً منجر به افزایش رضایت تحصیلی شده و در نهایت اثربخشی سیستم های آموزش عالی را به ارمغان آورد.